Deel 2 10 dagen Arabische Zee

T'Jonge Jonge Jongens,
daar gaat hij dan...........

6 april: Het is donderdag ochtend en we verheugen ons er op om vandaag snel weg te kunnen; we hebben de Indiase Visum voor 6 maanden dwz ik moet 4 oktober weer uit India weg zijn en nu na een week Bombay te hebben beleefd is dit krap om dit zeer spannend land met al zijn Goden verder te kunnen beleven; het is hier echt een belevenis!

De Omaanse haven authoriteiten liggen echter dwars; er moet havengeld betaald worden: 280 euros, maar de groep wil niet meer betalen omdat er ook sinds onze komst ook al doaune geld voor het eerst betaald moest worden; dat zou dus 2 extra belastingen in 1 week zijn alleen maar omdat wij er zijn. Lo belt zich suf en de groep besluit om een oploop protest actie te doen voor het kantoor van de douane.. het wordt menis, gaan we de zaak blokkeren en drijven we de zaak op de spits: Ja zeggen degene die krap zitten. Ik doe nog een poging om de zaak maar te betalen want vrijdag is het zondag en het is inmiddels 15.00 uur dus nog 2 uur en de ambtenaren gaan lekker naar huis en wij zitten hier dan weer vast tot zaterdag! Tot ieders verbazing weet Lo toch de juiste man te bellen en verdomd alles is weer van tafel. Iedereen super blij en beginnen direct met de voorbereidingen, extra trossen los, de zaak stouwen etc. Het wachten is nu op de afgestempelde paspoorten en de officiale uitklaring hetgeen je weer nodig hebt om je in India te kunnen inklaren. (sinds Oman is dit een must anders kom je het land niet in!). Het is inmiddels 18.30 en de JOHO komt met het teleurstellende bericht dat de motor de Volvo 85 PK niet aan de praat te krijgen is en dat zij dus niet weg kunnen, dit is een zware domper op de ploeg en is iedereen enorm teleurgesteld want ook juist zij wilde direct weg. Dan om 19.30 komen de afgestemplede paspoorten met Mohammed en ik grooi als 4de de trossen los... weg uit deze haven waar ik toch ook alweer 2 weken heb gelegen! De portcontrol geeft het sein dat we moeten wachten op een inkomend schip echter we gaan de haven uit en het inkomend schip hebben we nooit gezien. Met de Jewin, Le crabe en de Panta Rhei gaan we de nacht in; dus 2 Duisters en 2 Hollanders zijn de anderen te vlug af (denken we)

Ik begin af te tellen: Dag 1:
1080 mijl to go
20.00 uur snelheid 2.5 kn Volt batterijen 12.25 windje 4 bfr. tijd 20.00 uur Brandstof aan boord 540 ltr in de tank en 300 ltr aan dek.
7 april 00.00 uur 1065 mijl 1.8 kn speed, 12.20 volt, windje 3 bfr motor bij! luchtdruk 1012
06.00 uur 1046 mijl 3,5 speed, 12.35 volt, 2 bfr motor 2,3 uur bij, lucht druk 1012
12.00 uur 1013 mijl, 8,5 speed,12.11 volt, 9 kn wind, luchtdruk 1013
20.00 uur 952 mijl, 6,9 kn, 12.18 volt, wind 14 kn, luchtdruk 1009
Eerste dag dus 128 mijl gemaakt niet slecht en alles gaat nog in het zicht van het land met enorme hoge bergen; de wind loopt langs deze bergen omhoog en we zitten voor de keus om of recht naar Bombay aan te sturen of met de wind mee langs de kust omhoog om bij de 18 de graad af te beuigen naar Bombay. De Duitsers kiezen voor de kust en ik en Panta Rhei kiezen voor de rechtlijnige 81 graden koers!
8 april, we maken weer 130 mijl en zijn in onze nopjes, zo doen we er 8 dagen over!
Ik draai die dag 5 uur de motor om de batterijen op peil te houden. Veel zon, geen wolkje aan de lucht alles vlakke zee en gemiddeld 5-6 kn snelheid, wat wil je nog meer!
9 april, Het is zondag en mijn broer Gerard is jarig (65) die ik na 15 jaar weer eens bij het graf van mijn moeder heb gezien en niets was veranderd en hem nu wel helaaml niet meer zal tegen komen! Deze dag doen we 107 mijl met 6 uur motoren waarvan 3 uur met schroef aan; windje wordt dus minder! Is onze keus wel de juiste geweest?
10 april 63 mijl maar 63 mijl en we hebben 10 uur geen wind gehad alleen door de stroom 5 mijl in de goede richting; we hebben aan een stuk geslapen op deze grote leegte; niets hoor je niets zie je ook op de radar met 36 mijl bereik helemaal niets, we voelen on kinds alleen, waar is de Panta Rhei: ook die zien we niet op het radar. De twee vislijnen doen ook niets: in de Yemenitische wateren sprong het vis overal uit het water, in de haven van Shalala sprongen ze zo aan boord met sprongen van wel 3 meter; alsof er een platte steen over het water ketste zo gigantisch veel vis zit daar en nu niets. Onze koelkast zit propvol dus daarvoor hoeft het nog niet maar we willen Bombay wil binnen varen met vis voor een week!
11 april dinsdag 102 mijl 7 uur gemoterd met schroef aan om de Panta Rhei weer in te halen want die hebben door gemoterd en smorgens om 09.00 uur als we vhf radio contact hebben hebben we nu een RENDEVOUS midden in de Arabische zee en hebben we elkaar weer inzicht en houden een foto sessie over en weer, hardstikke leuk en we hijsen de gennakers, ik aan bakboord binnen de wind varend omdat de wind steeds naar noord draaid maar Andre gaat verder aan stuurboord omdat de wind nu nog rechts zit; het duurt niet lang of we zijn weer geheel uit zicht van elkaar verdwenen en zullen hen ook niet meer vinden, zij komen een dag later aan met 80 mijl achterstand!
Om iets over 20.00 uur gaan we door de 540 mijl heen, we zijn over de helft en nemen er een Heineken biertje op. (een doos van 24 blikjes door de poort gesmokkeld met de auto van de kroegbaas. (hij rijdt de hele dag af en aan voor de rally leden, moet dus kunnen zonder dat het opvalt!)
12 april woendag, 411 mijl en dan een onheilspellend bericht over de marifoon: De Scharrel ligt 60 mijl voor op ons, de Mistral ook, dan de Markoen en de 2 Cats zijn zelfs al 100 mijlk voor en zullen morgen aan komen; nou ja dat is een andere klasse, maar wij dachten als eerste aan te komen en nu liggen we zesde! Deze hele groep maar ook Kekene, de Jewin, De Joho (is toch vertrokken en had water in zijn diesel en daar kan zelfs de VOLVO niet tegen) zijn vrijdag ochtend vertrokken, hebben de kust aangehouden en kregen daardoor 18 uur meer wind plus continue motoren..... zodoende lagen wij dus nu mooi bijna achteraan; kunnen ze wel. WE hebben dus de verkeerde keus gemaakt maar nu worden we nog fanetieker om GEEN diesel te gebruiken en met volle tanks aan te komen en dat wij dus echte zeilers zijn en alles hebben gezeild. De Panta Rhei Andre en Ria, wij, de Joho maar ook le Crabe zeilen; de laatste twee vanwege dat ze geen diesel meer hebben en dan ook 3 dagen later aan komen!
13 april donderdag een datum waarbij je altijd maar hoopt dat het goed afloopt; s'morgens om 05.00 uur net voor zonsopkomst worden we verrast door een USA jager en dan een USA Kruiser alla de Bismarck, de lichten begrepen we dan ook niet wit wit maar dan anders om op het hek en niet op de boeg! Op het rader zien we echter nog 6 grote stippen; er zijn er dus nog veel meer; WE ZITTEN MIDDEN IN EEN USA OORLOGSESKADER VAN DE ZEVENDE VLOOT en ze zijn op weg naar IRAN!!! zou die gek dan al door geslagen zijn dat het oorlog wordt! Ja ik zit nog steeds met die nationalist in mijn maag!. De jagers komen op 150 mtr afstand en beginnen met lichten te seinen; ik sein zonder te weten wat te seinen terug! Het wordt nu spannend! Mijn diepte meter gaat plotseling van oneindig (meer dan 300 meter diep) naar 28.5 meter; Ja daag zit er nu ook al een onderzeeboot onder ons??? T' Jonge Jonge Jongens nog aan toe, Guido wordt wakker (hij maakt remslaapjes van 30 minuten) en daar istie ..helaas net weer te laat, de mist lost alles op en ik laat hem het radar scherm zien en nog een schim van de jager meer ist er niet! Ik roep de anderen nog op of ze wat hebben gezien maar ik ben de enige dit dit mee maakt! Dan is het smiddags 17.00 uur duikt er plotseling het vliegdekschip op, niets er om heen, geen jager maar ook op het radar kan ik hem niet zien !!! Hij is onzichtbaar! Dat bestaat toch niet voor zo'n gigant maar het is echt zo niets. En waar is iedereen? Vragen waar ik geen antwoord op krijg en zo verdwijnt hij ook weer. Zo is dit geen eentonige tocht en blijf ik allert. We doen 110 mijl waarvan 2 uur batterijen opladen en 6 uur motor zeilend.
14 april vrijdag, nog 3 dagen te gaan deze dag geen wind anders dan op de kop we motoren 18 uur en maken 114 mijlen.
15 april zaterdag 03.00 uur Guido neemt de wacht over nadat we een schip op 2 uur zagen met 2 lichten varend onze richting maar onder een hoek van 30 graden dus niets aan de hand maar ik zag geen groen en ik duik de kooi in. 03.30 uur Guido maakt me zeer ongerust wakker; we zitten in vis netten vast! JEZUS dat kan toch niet we zitten 200 mijl van het land af; hier zijn geen vissers.. Ik ren het dek op en jawel hoor overal drijvers, lege jerrycans maar geen visser te zien. Eerst zeilen weg, druk er uit en kijken of de zaak niet in de schroef komt; het is volle maan dus we zien best wel veel, windje 10 kn geeft toch een behoorlijke druk op het grootzeil en krijgen die dus niet helemaal weg, waarmee de druk op de vislijnen te hoog is om ze zomaar aan boord te trekken en door te kunnen snijden; de spanning is veelste hoog; we worden beide moe en moeten de vislijnen weer laten schieten! dan zie ik kans om achter op het schip een hoofdlijn door de snijden en drijven we uit de netten; gelukkig we zijn toch weer bevrijdt van deze shit. Zeer attend wat er nog meer om ons heen is vervolgen we onze weg; we zien op 03.00 uur nog een licht van een visser en op 10.00 en 11.00 nog een licht; er zijn er dus vier! Wel de eerste de beste hebben we volledig weten te raken nu de tweede. Zeer zorgvuldig en gewaarschuwd zeilen we een lijn af maar er komt geen eind aan en ik besluit weer om te keren want onze koers is 81 graden en niet 260 graden. De visser ligt onder aan de lijn mee met stroom en wind; dat is het principe dus we moeten achterom! Ik zie een gaatje tussen deze 3 vissers en dit moet lukken. Ja dat dachten we maar al ras slaat ons de angst om onze hard, zelfs Guido begint te hieperventileren en we worden heel erg boos op ons zelf want nu zijn de rapen helemaal gaar; we zitten er weer midden in, dit keer netten van wel 20 meter hoog die geheel om de kiel een zitten; geen lijntje meer door snijden maar een heel net! Ik begin te snijden waar ik kan, hangend over boord waarmee ik mijn borstkast indruk en het benauwd krijg, striemen over mijn buik, billen en armen van de staaldraaden van de LYRA, hoe komen we van deze rotzooi af, nou ja het zijn nieuwe netten en zonde om ze te vernietigen maar zo snel als we kunnen houdt Guido met de pikhaak netten vast zo snel snijdt ik de zaak door; er komt geen eind aan; ik moet te water. Met weer een touw om mijn middel en touw aan het mes ben ik klaar om te springen.... iets houdt me tegen.. zou er vishaken in het net zitten... ik moet er niet aan denken daar even vast te komen zitten met een haak in mijn been of nog erger!!! Dan roept Guido nog.. je zwemvest.. mijn zwemvest? Eerst strategie bespreken zegt Guido zo gaat het niet goed. zeilen weg, snelheid er uit, weer wil het grootzeil niet helemaal weg en blijft de druk te hoog, ik zal te water moeten en doe mijn zwem vest om. Dan spring ik te water op de netten en ja domoor!! Het zwemvest springt direct open zodra ik het water raak en zit mijn hoofd vast in het gat van het zwemvest; stoethaspel... natuurlijk kan je geen zwemvest om, maar het is te laat ik drijf hulpeloos rond en kan natuurlijk nooit zo die touwen... laat staan het visnet doorsnijden. Er zit niets anders op dan maar weer aan boord te klimmen, de zwemtrap zit echter vast achter 7 vuilniszakken afval die we met een touw op het achtersteven hebben vast gebonden. Met een golf plons ik echter toch op het achterdek en sta verbouwereerd weer naast Guido; Alstjeblieft slimmerd, hier zie je hoe het zwemvest werkt; prima... en gooi ik het op het dek om vervolgens weer het water in te springen! Dit keer ook met duikbril op ga ik meteen kopje onder en het volgende beeld onderwater ;;;;;;daarvan wordt ik nu nogsteeds iedere nacht van wakker. Dit "nettenfobie" zal mij niet meer los laten denk ik. De kiel met wingvleugel zat rondom in de netten verwikkeld; JEZUS hoe kom ik hier doorheen???? Na 3 duiken neemt de spanning af en zie ik onderwater dat de druk van het grootzeil te groot wordt voor de resterende netten en breekt de hele boel af. Ik moet mij aan mijn touw vasthouden want de LYRA neemt de benen!... en zou zo bij me weg varen...met aleen Guido aan boord die van niets weet... er zit niets om de schroef dus ook daar hoef ik geen pijn van in mijn buik te hebben en zwem razend snel naar de zwemtrap en trek mij aan het touw weer aan boord! We zeilen de nacht in en zijn dood op van deze tweede visserij. Hoe kunnen we zo stom zijn?
De handen doen zeer, mijn borstkast, alle spieren nou ja en dat op 300 kilometer uit de kust; wat doet die visser hier? Op de zeekaart kijkend zitten we net op de grens van 3000-2000-1000 80 meter en zal hier wel groot vis zitten zoals Tuna's; dat zal de reden zijn. De andere laatste 2 vissers weten we echter wel te missen en ik ga na 3 uur madderen weer te kooi om 7.00 uur, Guido redt het wel even en om 09.00 uur ben ik weer boven dek. De hele dag slapen we om de vermoeidheid weer weg te werken en moeten we achter diverse vissers om varierend van 180 graden tot 0 graden in iedergeval geen 81 graden meer! We doen die dag 114 mijl
16 april zondag nog 73 mijl; overal vissers het lijkt wel of ze een jaarvergadering houden op onze koers. Vlak bij een boortoren waarvan er ook tientallen staan met flatgebouwen van licht, gooien zij nog eens hun netten uit of zijn ze in groeps verband de vissen de netten aan het in jagen. Op een moment zit ik met de keus onder langs of boven langs; Guido weet het en zegt boven langs natuurlijk; oke doen we en we halen de schoten aan waardoor er een stevige wind lijkt te waaien; 24 kn, golven, tjonge jonge die Contest 48 doet het best en Guido geniet; we zijn nu echt voor het gevoel aan het zeilen; ik mompel nog dat we geheel de verkeerde kant op gaan maar nee hoor zo gaat het goed en we moeten ook die sleepboot met sleep ook boven langs dan kunnen we terug op koers Guido? ja... ik vertrouw de boel niet meer want de vergaderende vissers zie ik weer op bakboord terwijl we ze al voorbij waren. Het wordt tijd voor bezinning; er was een zeilboot achter ons op 07.00 uur, waar is die nu? Foetsie! Waar is dat cruise schip op 15.00 uur nu op 06.00 uur! Dan komt weer de wet van Murphy om de hoek kijken: de GPS stopt er mee en de navigatie is blank; niets meer anders dan het kompas. Moeten we nu op het handkompas zonder gps naar Bombay? Ik duik in de FURUNO boeken op zoek naar de NO FIUX error! De hand gps krijg ik niet op onze positie dus daar kom ik ook niet mee verder! dan blijkt dat het om een losse kabel gaat; schroef de houten kast open, draai aan de inplug niets gebeurd er, dan naar buiten naar de zendkop... daar kom ik alle vislijnen helemaal in een kluwe gesprongen om de buitenboord moter heen en trek dit weg om de gps zonde vrij te maken. Blijkt dat de handel van de buitenboord motor net boven de gps zonde is komen te hangen!! Ja dat begrijp je toch ook niet maar gebeurd wel; dit is de reden hij kan geen verbinding maken; de kabels zitten prima maar het signaal komt niet door. Guido heeft een goed idee; voortaan halen we alle vislijnen voor de avond binnen. (er komt toch niets aan of heeft er juist een Tonijn aan gezeten; we weten het niet maar de gps doet het weer dus de navigatie doet het ook weer; Super. Ik neem nog een beslissing; Guido we gaan terug op 180 graden, zo komen we er niet en dan moeten we nog ergens tussen door en dan is het goed; dit blijkt een boortoren te zijn met een wachtende bevoorradings schip en de vergaderende vissers van toen komen we nu weer tegen aan stuurboord en het cruise schip ligt stil en is een boortoren en het zeilschip zit nu weer voor ons.... gelukkig we zijn weer op 81 graden en op koers we gaan weer in de goede richting!! We waren even het spoor bijster. (later blijk de zeilboot de Markoen te zijn geweest en vraagt verbaasd; waren jullie dat schip wat plotseling pal noord ging varen!) Al met al is het licht en zien we alleen maar visser bootjes. Hoe komen we hier door heen? In iedergeval zien we nu ook vlaggetjes op stokken; dat scheeld en dan hebben we geluk; het bevoorradingsschip met 2 niet te missen lichten denderd zo door het vissers domein heen waarmee ik de motor start en zo snel mogelijk achter hem aan blijf varen; dat gaat prima en zo komen we weer in het zicht van de Markoen waarmee we ook in hun kiel de haven en ons waypoint bereiken zonder verder nog iets te raken. wat een nacht. De Vasco da gamma Control ontvangst boot brengt ons naar onze ankerplaats in een Manhatten achtige omgeving met wolkenkrabbers van je welste liggen we nu al weer een week te deinen in deze kom waarvan het water bijzonder vies is maar de caraibische sfeer aan de wal alles goed maakt. De shuttle bootjes doen hun best en de vele goden doen hier de rest! Bombay is geweldig,onze reis van Shalala naar Bombay leek wel Medemblik- Staveren maar dan langer!

Onderweg werden we verblijdt door Ria van de Panta Rhei met het wereld nieuws van het SSB net zoals:
1. Iran homo's en christen weigert
2.paasverkopen evenveel zijn als kertsverkopen
3. drankwet wordt aangepast van 16 naar 18 jaar
4.de in buitenland verkerende pensionarissen niet meer hoeven te betalen,
5.De AMX op 465 staat
6. Homo -/ moslims voetbal team 0-4 werd
7. plastic weer diesel gemaakt kan worden
8.vakbonden buitenlanders wil weigeren.
9.Playboy Indonesia bose reactie opwekt bij moslims; alles was bedekt.
10.In Nl de sterfte het laagst is in de wereld
11. De Allah fresco in Bolivia aangevallen is gewordene door boze moslims.
12. De gezonken Egyptische boot waarvan er nog steeds 350 man worden gemist er nu ook reizen worden aangeboden tegen bodemprijs!,
13. Balkenende heeft de visum regels Injdonesia weten te versoepelen dus kom op we gaan toch naar Atje?
13 maleisie heeft 72 kustwacht patrouille boten aangeschaft en wil van de lijst van meest piraatgevoelige gebieden wordeen geschrapt; ze zijn nu het meest beveiligde kust geworden; dit is goed nieuws want wij komen er aan!
14 de neger zoen mag niet meer en heet voortaan zoen.

Zo beste mensen
tot zover de belangrijkste
emoties van deze 10 dagen Arabische zee die weer een ervaring met zich mee bracht van je welste; een bruin leven letterlijk en figuurlijk met enige strubbelingen.

Ciao

Cees

Verder is het gekrijs op kanaal 16 het werkkanaal voor de scheepvaart niet van de lucht en zijn het vooral " bamibal, sanbal, nasibal,reisepikkers die dit veiligheid kanaal misbruiken voor een ongelofelijke zooi gekrakeel.

Het menu van Guido, was ook dagelijks een onderwerp van communicatie met Ria waarbij beide hun uiterste best deden om elkaar te overtreffen in culinaire hoogstandjes en Andre en mij dat heel goed lieten welgevallen. Bij vertrek van Shalal was ik 78 kilo en bij aankomt in Bombay was ik 81 kilo dus maak je over mij geen zorgen; Guido is een ware kunstenaar in de keuken.

Dan Vangt Leo van de Scharrel nog een Tonijn van 1.80 die uiteindelijk na 1 uur gevect onder zijn schip verdwijnt maar zijn verhaal op het kanaal is legendarisch en hat op een cd gezet moeten worden; bedankit Leo we hebben er van genoten.