Libanon

23 oktober Kort rondje Cyprus

Vandaag met Hans als chauffeur naar Pyla. De enige plek op Cyprus waar de Turken en Grieken vriendelijk naast elkaar leven. Een van de vier overgebleven wachttorens van Cyprus staat op Pyla. Na goedkeuring van een Turkse dame gaan wij naar binnen en genieten van het duivenvrije uitzicht. Een grote Turkse wachtpost op de rechterberg en een van VN op de linkerberg. En gebroederlijk naast elkaar een Moskee en een kerk.

Daarna nog even geprobeerd om Turks Cyprus met de auto te bereiken maar vlak voor de grens toch maar gekeerd en richting strand gereden.
Langs het strand even gewandeld richting de Engelse Sailing Club (Lasers hebben ze hier ook) en vanaf de club met de broek omhoog getrokken door de baai weer teruggelopen en naar Larnaca Marina gereden.
Cees was intussen uitgepraat met zijn Cypriotische zakenrelatie en klaar voor vertrek.

De trossen om 15:30 losgegooid en aan de wind richting Libanon. Een goede wind zorgt ervoor dat we rond de 7 knopen varen. De eerste vuurdoop voor Ingrid op zee. We genieten van ondergaande zon, die in 5 minuten naar beneden lijkt te storten. Ik neem de eerste wacht tot 12 uur. Nog even een spannend moment met coaster waarvoor ik toch maar uitwijk.

De volgende wacht loop (lig) ik onder een prachtige sterrenhemel en de eerste tekenen van Libanon.

24 oktober aankomst in Libanon

Als we de 12 mijlszone binnenvaren roept Cees de kustwacht op, we krijgen groen licht om door te varen. Alles schiet lekker op totdat op ongeveer 10 mijl voor de kust de wind compleet wegvalt en de motor aangezet moet worden. Beiroet en omgeving doemen langzaam uit de mist, wat een smog hangt er boven die stad.
We lopen de marina binnen en melden ons bij de douane, er komt een “persoon van de politie” binnen die wat kastjes opentrekt en kijkt. (De wc-deur trekt hij weer erg snel dicht). Binnen het uur krijgen we een OK. Een prachtige plaats voor het clubhuis krijgen we toegewezen.
Dat dit een rijke enclave van Christenen is kan je nog wel zien, rondom het clubhuis met zwembad en restaurant staan grote auto’s en de happy few geniet hier van de zon.

Nadat onze huurauto gebracht is gaan we richting Beiroet, onderweg merkt Cees op dat als je hier kan rijden je overal kan rijden, wat een chaos op de weg, vier dik op de snelweg, stoppende taxi’s van links naar rechts voorbij snellende auto’s en kruispunten zorgen voor schrikmomenten maar we komen heelhuids aan in Downtown Beiroet.

Op zoek naar de highlights struinen we langs allerlei afzettingen, De VN heeft net het rapport gepubliceerd over de dood van Hariki en men verwacht spanningen omdat Syrië als schuldige is aangewezen. Vreemde stad Beiroet, prachtige kolossale nieuwbouw wordt afgewisseld met in puin geschoten gebouwen. Opvallend zijn de taxi’s waarvan één onderdeel altijd werkt…………… de claxon. Voor het diner kiezen we in een restaurant de Ramadanmaaltijd bestaande uit zeer veel bakjes met hapjes, na dit alles bijna helemaal opgegeten te hebben bleek dit nog maar het voorgerecht te zijn, de schotels met kip in bonen en kip met rijst en noten worden nu ook op tafel gezet. Tja als de hele dag niet mag eten is zo’n maaltijd wel nodig.
Ingrid maakt nog foto’s van het ambulancepersoneel, die er nog een hele show van maken en als cadeau krijgen we een agenda van hun met logo van het korps.

We rijden terug naar de Lyra. Cees gaat alvast de route naar Port Said en de pilot zetten, we spelen nog een potje klaverjassen en gaan naar bed.

25 oktober naar Tripolis

We vetrekken over de autoweg noordwaarts, met een kleine vertraging want de auto startte niet, de startkabels nemen we mee uit voorzorg. Cees weet zich goed aan te passen aan het overige verkeer.
Eerste stop is Byblos een kopje koffie met uitzicht op zee en kijken hoe de inktvis voor vanavond gevangen wordt. Daarna naar de resten van het oude kruisvaarderkasteel, prachtig om dit hier te zien.
Daarna verder naar El Batroun, een maronitenstad waar we de lunch nuttigen in een restaurant aan de baai en weer verder naar Tripolis waar Cees ons trakteert op een rondrit door de kleine straatjes, ideaal om vanuit je open raam een stad in het middenoosten te bekijken, ik heb filmpjes gemaakt. Verder hebben we de Citadel van Raymond de Saint-Gilles bezocht hij was de leider van de kruisvaarders. Deze Citadel torent hoog boven de rivier uit. Toen we weg wilden bleek onze auto te zijn ingebouwd door allerlei dikke mercedessen en militaire auto’s. De minister van Transport van Irak wilden de Citadel ook bezoeken. Allerlei bodyguards ronde de hoge piefen, wij hebben gezellig met de chauffeurs gebabbeld. (Oh jullie komen uit Amsterdam, hasjiesj…) Uiteindelijk konden er toch wat auto’s opzij worden gezet waardoor wij verder konden, de bergen in op weg naar Ehden. Helaas Ehden deed zijn naam geen eer aan, er was één hotel open en wij waren daar de enige gasten. Ook het plein met de restaurants was uitgestorven, op een redelijke goed lopende afhaalpizzeria of zoiets waren wij weer de enige gasten. Terug in het hotel hebben we de jongste bediende wakker gehouden met ons klaverjas en pokerspel.


26 oktober met Cees op Safari Megane

Na een goed ontbijt van de jongste (en enige) bediende startte de auto wederom niet. Er was een Renault 12 van een passant nodig om zijn achterkleinzoon aan de praat te krijgen. Eerste stop is Bcharree in de Quadishavallei. Het is echt een prachtig gebied en we besluiten om de vallei naar beneden in te rijden. Eenmaal beneden besluit Cees om over een onverhard schapenpaadje naar klooster te rijden, het lijkt de Cameltrophy wel. Wij besluiten om het lopend te doen, af en toe krijg ik visioenen van een nacht in de kou met een auto met panne, maar alles gaat goed. Het klooster blijkt in de berg in een holte te zijn en is de reis de moeite waard. Vlak voor het klooster was een restaurant, de eigenaar vroeg 10 dollar per persoon voor een lunch, wij dachten daar over na en belsoten op te stappen, veel te duur, de prijs zakte naar 15 dollar maar we waren al op weg naar auto, 10 dollar als laatste bod, we liepen gewoon door, toen begon de man te schreeuwen en te schelden. In de auto en wegwezen. Teruggehobbeld over het onverhard en na een illegale drankstokerij bekeken te hebben ging de reis verder omhoog naar het hoogste punt van Libanon. Eeuwige sneeuw en een mooi uitzicht zijn onze beloning. Aan de andere kant de berg af de Beekaavallei in op weg naar Baalbek. Onderweg een stop bij drie Libanese meiden waar we koffie kregen bij een vuurtje. Leuk gesprek gehad en ons verwonderd over de gewoontes in dit land. Verder in de schemer en donker naar Baalbek. Daar aangekomen een hotel zoeken. En wat doe je als Hollander, een mooi chic hotel met jaren 30 uitstraling voor 75 dollar per kamer of een hok met 4 bedden voor 10 dollar pp. Juist de tweede keus, de eigenaar lacht zich rot, hij is moslim wij geen bier. Wel een fles water als ik daar om vraag…….. en 4 platsic bekers als ik om glazen vraag. Om 10 uur vindt de eigenaar het genoeg geweest en geeft diverse hinten dat wij met kaarten moeten stoppen en naar onze kamer moeten. Niet teveel nadenken over de hygiëne gewoon onder de dekens en slapen.


27 oktober Baalbek en back to the boat

Het hotel blijkt tegenover de resten van de tempels van Baalbek te liggen. We ontbijten vroeg en gaan naar de tempels. Prachtige ruines. Buitengekomen zien we het verschil met de kust van Libanon, veel bedelaars, allemaal Hezbollah vlaggen, Palestijnen en de mensen zien er hier armoediger uit. We gaan op weg naar de boot, maar niet voordat we starthulp van een Volvo van 30 jaar oud hebben gehad, We arriveren in de middag weer aan de kust, eindelijk weer zout water in zicht. Na de lunch start de auto weer niet maar een Honda Civic van d eerste generatie biedt weer uitkomst nadat we eerste zijn gewaarschuwd dat we computer ontregelen door op deze manier te starten.
We snellen ons naar de Marina waar de Lyra op ons ligt te wachten en nemen een duik in het zwembad. Morgen de laatste dag alweer.


Bart